Άννα Μπάρκοβα
| Άννα Μπάρκοβα | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 16 Ιουλίου 1901 Ιβάνοβο |
| Θάνατος | 29 Απριλίου 1976 (74 ετών) Μόσχα |
| Τόπος ταφής | Nikolo-Arkhangelskoe Cemetery |
| Εθνικότητα |  Σοβιετική Ένωση |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ρωσική Αυτοκρατορία Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Ρωσικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ρωσικά[1][2] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ποιήτρια δημοσιογράφος συγγραφέας πεζογράφος δημοσιογράφος άποψης θεατρική συγγραφέας |
| Εργοδότης | Πράβντα (1924–1929) |
| Ποινική κατάσταση | |
| Κατηγορίες εγκλήματος | anti-Soviet agitation[3] anti-Soviet agitation[3] anti-Soviet agitation[3] |
H Άννα Αλεξάντροβνα Μπάρκοβα (ρωσικά: А́нна Алекса́ндровна Барко́ва), (16 Ιουλίου 1901 - 29 Απριλίου 1976), ήταν σοβιετική ποιήτρια, δημοσιογράφος, θεατρική συγγραφέας, δοκιμιογράφος και συγγραφέας μυθοπλασίας. Φυλακίστηκε για περισσότερα από 20 χρόνια σε γκούλαγκ. Το 2017 κυκλοφόρησε μια ταινία για τη ζωή της από την Ceská Televize, με τίτλο 8 hlav sílenství, με πρωταγωνίστρια την δημοφιλή τραγουδίστρια Ανέτα Λανγκέροβα που αφορά κυρίως τη ζωή της στα στρατόπεδα και τις γυναίκες που αγαπούσε.[4]
Πρώτα χρόνια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σπούδασε στο γυμνάσιο στο Ιβάνοβο-Βόζνεσενκ (όπου ο πατέρας της δούλευε ως θυρωρός). Από το 1918 συνεργάστηκε με την εφημερίδα του Ιβάνοβο "Rabochy Krai" υπό την ηγεσία του Α.Κ. Βορόνσκι. Εμφανίστηκε σε έντυπα με ποιήματα που παρατηρήθηκαν και εκτιμήθηκαν ιδιαίτερα από την «αριστερή» κριτική. Το 1922 μετακόμισε στη Μόσχα μετά από πρόσκληση του Α.Β. Λουνακάρσκι, στον οποίο εργάστηκε ως γραμματέας για μικρό χρονικό διάστημα. Αργότερα, λόγω της σύγκρουσης της με τον Λουνακάρσκι, εγκατάλειψε την δουλειά της και προσπάθησε να βρει δουλειά σε διάφορες εφημερίδες και εκδοτικούς οίκους στη Μόσχα.
Παρακολούθησε επίσης την σχολή του συγγραφέα Βάλερι Μπριούσοφ στη Μόσχα και έγραψε για την εφημερίδα Print and Revolution. Αργότερα, η Μαρία Ουλιάνοβα, η αδερφή του Βλαντιμίρ Λένιν, βρήκε στην Άννα μια θέση στη εφημερίδα Pravda και τη βοήθησε να συνθέσει μια δεύτερη συλλογή ποιημάτων, η οποία δεν δημοσιεύθηκε ποτέ.[5]
Η Μπάρκοβα έγινε όλο και πιο απογοητευμένη με τον σοβιετικό τρόπο ζωής στα τέλη της δεκαετίας του 1920. Τα ποιήματά της στις αρχές της δεκαετίας του 1930 ήταν ιδιαίτερα επικριτικά για τη σοβιετική ζωή και τους θεσμούς.[6]
Φυλάκιση και εξορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στα τέλη του 1934 συνελήφθη για πρώτη φορά. Οι γνωστοί της κατέθεσαν ότι «ανέφερε επανειλημμένα αντι-σοβιετικά ανέκδοτα στις συζητήσεις της. Μια ειδική συνάντηση στο NKVD της ΕΣΣΔ αποφάσισε να την στείλει σε στρατόπεδο εργασίας για έξι χρόνια,[7] από όπου απελευθερώθηκε το 1940.
Το 1940 - 1947 χρόνια έζησε υπό διοικητική επίβλεψη στην Καλούγκα, εργάστηκε ως επιστάτρια, νυχτερινή φύλακας και λογίστρια. Τον Νοέμβριο του 1947, συνελήφθη ξανά. Από τη μαρτυρία της γυναίκας από την οποία η Μπάρκοβα νοίκιασε ένα διαμέρισμα, την κόρη της και έναν από τους γνωστούς τους, ειπώθηκε ότι η Μπάρκοβα δεν έκρυψε στις συνομιλίες της «την εχθρότητα προς το σοσιαλιστικό σύστημα», μιλούσε ασταμάτητα για τον Στάλιν και για την απουσία ελευθερίας λόγου στην ΕΣΣΔ. Η Μπάρκοβα καταδικάστηκε από το Περιφερειακό Δικαστήριο της Καλούγκα σε ποινή φυλάκισης 10 ετών σε διορθωτικό στρατόπεδο εργασίας και στέρηση δικαιωμάτων για 5 χρόνια. Αυτή τη φορά φυλακίστηκε σε στρατόπεδο στο Ίντου, όπου κρατήθηκε μέχρι το 1956.
Υποβλήθηκε επίσης σε νέα περίοδο εξορίας από το 1965 έως το 1967. Το 1967 της επετράπη να επιστρέψει στη Μόσχα μετά από την παρέμβαση μιας ομάδας συγγραφέων με επικεφαλής τον Αλεξάντερ Τβαρντόφσκι και τον Κονσταντίν Φέντιν. Έζησε το υπόλοιπο της ζωής της σε σχετική φτώχεια σε ένα κοινόχρηστο διαμέρισμα στο Garden Ring, όπου διατήρησε τον ενθουσιασμό της για τα βιβλία, τους φίλους και τις συζητήσεις.[5][6]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12424006k. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jo2003163328. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2022.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 ru
.openlist .wiki /Баркова _Анна _Александровна _(1901). - ↑ «8 hlav sílenství». IMDB. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουλίου 2018.
- ↑ 5,0 5,1 Tomei, Christine D. (1999). Russian Women Writers, Volume 2. Taylor & Francis. σελίδες 943–944. ISBN 0-8153-1797-2. Ανακτήθηκε στις 9 Αυγούστου 2011.
- ↑ 6,0 6,1 Kelly, Catriona (1998). Reference Guide to Russian Literature. Taylor & Francis. σελ. 147. ISBN 1-884964-10-9. Ανακτήθηκε στις 9 Αυγούστου 2011.
- ↑ Kelly, Catriona (1994). An Anthology of Russian Women's Writing, 1777–1992. Oxford University Press. σελ. 311. ISBN 0-19-871504-8.
